Η διεκδίκηση της μη υποβάθμισης της εκπαίδευσης στα παιδιά με αναπηρία! γράφει η Αλεξάνδρα Καναρίδου

Σύμφωνα με τροπολογία που αφορά Θέματα ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης σε σχέδιο Νόμου του Υπ. Παιδείας προβλέπεται η δυνατότητα κάλυψης θέσεων ειδικευμένου εκπαιδευτικού προσωπικού, που κατά πλειοψηφία μέχρι σήμερα καταλαμβάνουν επιστήμονες αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με ακαδημαϊκά προσόντα, όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά ειδικής αγωγής και σχολικής ψυχολογίας, από μόνιμους, χωρίς ακαδημαϊκά προσόντα, εκπαιδευτικούς και μάλιστα κατά προτεραιότητα προκειμένου την “αξιοποίηση με το βέλτιστο τρόπο του υφιστάμενου ανθρωπίνου δυναμικού για την εξυπηρέτηση των αναγκών και την εύρυθμη λειτουργία των δομών ΕΑΕ” σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του Υπ. Παιδείας που συνοδεύει την τροπολογία.

Γεννάται εύλογα το ερώτημα αν όλα τα παραπάνω εξασφαλίζουν την ποιοτική κάλυψη των κενών στην ειδική αγωγή. «Oι ανάγκες των μαθητών και η εύρυθμη λειτουργία των δομών ΕΑΕ δεν εξασφαλίζονται με προσωρινή τοποθέτηση ατόμων που έχουν απλώς βραχύχρονη επιμόρφωση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν παρέχει την απαιτούμενη εξειδίκευση, προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας ή υποχρεωτική κατά προτεραιότητα συμμετοχή σε προγράμματα επιμόρφωσης και εξειδίκευσης που υλοποιούνται από τους αρμόδιους φορείς για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Η εγκύκλιος για την ειδική αγωγή καθιερώνει την πλήρη εργασιακή ευελιξία και το δόγμα όλοι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Έτσι μπορεί ο οποιοσδήποτε να δουλέψει σε δομή της ειδικής αγωγής. Απαξιώνεται η επαγγελματική γνώση όλων και εφόσον όλοι μπορούν να κάνουν τα πάντα κανένας δεν είναι χρήσιμος και απαραίτητος σε τελική ανάλυση. Με αυτόν τον τρόπο διαλύουν και απαξιώνουν την ειδική αγωγή!